توضیحات

کسی که چرایی زندگی را یافته است، با هر چگونگی خواهد ساخت.

بشر محکوم ابدی کشمکش میان دو قطب متضاد پریشانی و اضطراب از یک سو و اندوه و ملال از سوی دیگریست.

رنج وقتی معنا یافت، معنایی چون گذشت و فداکاری، دیگر آزاردهنده نیست.

آنچه از انسان خواسته شده است این نیست که بنابر تعلیمات پاره ای از فلاسفه اگزیستانسیالیست پوچی زندگی را باید تحمل کرد، بلکه انسان باید ناتوانی خود را درک “معنای” بی قید و شرط زندگی ، از راه منطق بپذیرد، زیرا “معنا” از منطق ژرفتر است.