توضیحات

در پشت جلد کتاب می خوانیم: 

آیت الله هاشمی رفسنجانی خود تمایلی به نامزدی در انتخابات مجلس ششم نداشت و نمی خواست مانند مسئولان انقلاب در دیگر کشورها تا همیشه در قدرت بماند. کار به جایی رسید که سابقون انقلاب گفتند، چاره ای نیست و تکلیف است و او عهد خود را شکست . وارد صحنه شد و سنگ های تخریب سهمگین، باریدن گرفت. عناصر افراطی، تحمل حضور او را نداشتند. صحبت یک یا دو نفر نبود. با تخریب‌های ناجوانمردانه، نتیجه انتخابات حاکی از ریزش آرا بود. با اینکه رأی آورد و نماینده بود، احساس کرد اگر به مجلس بیاید، به جای اینکه عنصر مفیدی باشد، تبدیل به نقطه اختلاف در مجلس خواهد شد. باز افرادی آمدند و آن گونه که در خاطرات این سال می‌خوانید، بر ماندن اصرار هم کردند، اما دیگر شرایط صحنه سیاسی کشور تغییر یافته بود.

آیت الله هاشمی امیدوار بود، وقتی وارد صحنه شد، محوری برای جلو گیری از مشاجرات جدی باشد، اما مشاهده کرد که با حضورش، جبهه سومی گشوده می‌شود و ممکن است، اختلافات تعمیق یابد. پس این بار نیز مصلحت نظام را در نظر گرفت و گفت: «هر چه بتوانیم مشاجرات را کم کنیم، به کشور خدمت کرده‌ایم.»