توضیحات

در پشت جلد کتاب می خوانیم:
بلقیس سلیمانی (1342) یکی از شناخته شده ترین نویسندگان ایرانی سال های اخیر است. او ، با آثاری که عمدتا درون مایه هایی سیاسی اجتماعی دارند، و البته تاریخی، به بخش هایی از روزگار معاصر سرک می کشد که کم تر روایت شده است. شاید یکی از دلایل اقبال از این نویسنده ی کرمانی ترسیم انسانش باید در بایه های غیر رسمی تاریخ معاصر. رمان هایی مانند خاله بازی، پیاده، مارون، به هادس خوش آمدید و … تنها بخشی از کارنامه ی بلقیس سلیمانی محسوب می شوند. او در رمان بی پایانی مانند بسیاری از آثار قبلی اش روح تاریخ را احضار می کند. این بار در روایتش یک درون مایه ی پلیسی و معمایی نیز وجود داردکه داستان را سرشار از هیجان می کند. زوجی بازنشسته تصمیم گرفته اند به شهر کوچک پدری مرد بازگردند. راوی، که زنی مدرن و امروزی است، از آن دیار دل خوشی ندارد اما آن ها تصمیم گرفته اند با ساختن یک اقامتگاه توریستی بازنشستگی شان را به دور از هیاهوی شهرهای بزرگ و سیاست بگذرانند. در ابتدا همه چیز عادی و خوشایند به نظر می رسد اما حوادث بسیار هولناکی در انتظار این زن و خانواده ی اوست…
سلیمانی در بی پایانی شخصیت زن خود را در موقعیتی مرموز و انباشته از خشم، کدورت و افسانه ی هول آوری قرار می دهد که می خواهد او را زنده به گور کند.