توضیحات

در پشت جلد کتاب می خوانیم: 

با خواندن کتاب همسایه ها احمد محمود را شناختم. نثر محکم و روانف تبحر در آفرینش نضا و شخصیت های داستان، فارسی راحت و بی پیرایه و درستش، مرا جزو خواننده های همیشگی کتاب هایش کرد. با خواندن « مدار صفر درجه» مایل شدم تا درباره قصه خودش، قصه های دیگران، و در کل درباره ادبیات و وضع مملکتمان با او گفتگو کنم.
درخواستم را به او گفتم و او رد کرد. گفت تابحال با کسی گفتگو و مصاحبه نکرده و آمادگی ندارد. اصراری نکردم، چون لحن جواب – مثل نوشته هایش- آنچنان صریح و قاطع بود که می دانستم اصرار فایده ای ندارد. فقط گفتم راجع به پیشنهاد من فکر کنید، عجله ای ندارم، و تاکید کردم تا هر وقت که بخواهید منتظر می مانم ( اما هم عجله داشتم و هم تحمل انتظار برایم سخت بود؛) کتاب سه جلدی را خوانده بودم و تمام صحنه هایش در جانم بود و گرم موضوع بودم.
سه ماه بعد ( وقتی دیگر دست از این خیال شسته بودم)، این خبر خوش به من داده شد که: فکرهایم را کردم، برای گفتگو آماده ام.
کتاب ها، یادداشت ها ، ضبط صوت و نوارها را برداشتم و به دیدار احمد محمود رفتم.
{ کتاب حاضر حاصل این دیدار است}