توضیحات

در پشت جلد کتاب می خوانیم: 

کتاب حاضر گرچه به طور خاص مربوط به ایران نیست ولی در عرصه ی سیر تحولات بشریت افق و چشم اندازی می گشاید که ما را از محدوده ی ملیت و نژاد فراترمی برد و در سطح بالاتری پاسخ ما را می دهد. به جامعه ی بشری در یک کل واحد می نگرد و رویدادها و حوادث را با توجیه «واقعیت کنونی» یا مقدر و غایت گرایانه تحلیل نمی کند. دایموند در یک مثال به یادماندنی نشان می دهد مردمی واحد که بنا بر ضرورت محیطی به دو سوی مختلف مهاجرت کردند- و بدون این که از شرایط مقصد نهایی آگاه باشند- چه گونه فقط ظرف چند صد سال جوامع مختلفی با درجات متفاوت پیش رفت و سازمان دهی به وجود آوردند. و جالب تر این که هنگامی که این دو جامعه ی متفاوت شده در مقابل هم قرار گرفتند چه گونه تا سرحد نابودی هم پیش رفتند. اگر نمی توان تحولات مسیر بشر در آزمایشگاه محدود علوم دقیقه تجربه کرد، می توان از تجربه ی تاریخ در آزمایشگاهی به عرض کره زمین و در طول هزاران سال آموخت. این پیام دایموند است. اختصاص جایزه ی پولیتزر به کتاب حاضر صرفا اهمیت آن را نشان نمی دهد بلکه بزرگ داشت دایموند را رسمی می کند. جوائز پرشمار دیگر، ستایش ها و تجلیل ها از کارهای وی چنان بوده است که او را پیش رو مغزهای درخشان این قرن خوانده اند.

کتاب اسلحه، میکرب، و فولاد دایموند مرا نیز در حیرت فرو برد. هرگز پیش از این کتابی با چنین حجم عظیمی از مطلب درباره ی تاریخ انسان نخوانده بودم. هیچ یک از کلاس هایم در دبیرستان یا دانشگاه نتوانستند پاسخ گوی پرسشی باشند که به گمان من بزرگ ترین و مهم ترین پرسش مطرح در خصوص تاریخ است: چرا پیش رفت برخی جوامع بسیار سریع تر و فراتر از دیگر جوامع است؟ گرچه کسانی ممکن است با بخش هایی جزئی از استدلالات دایموند مخالف باشند، اما ایده ی اصلی کتاب او- این که تفاوت های موجود میان جوامع را، به طور عمده، می توان با استناد به جغرافیا تبیین کرد- بسیار اقناع کننده است. من کتاب های دیگر او، مثل فروپاشی، را هم تحسین می کنم ولی اسلحه، میکرب، و فولاد را می توان بهترین در نوع خود دانست.
بیل گیتس

توضیحات تکمیلی