توضیحات

در پشت جلد کتاب می خوانیم: 

از حرف های سایه
«… می گویی تو این شهر نه دعوایی است و نه نفرتی یا میلی. این رویای قشنگی است. من هم که بدون شک طالب سعادت توام. اما غیاب دعوا یا نفرت یا میل همچنین به معنای آن است که ضد آن ها هم نیست. نه شادی، نه پیوند و نه عشق. فقط آنجا که دلسردی و افسردگی و غم هست شادی موجودیت دارد؛ بدون یاس فقدان، امیدی هم در بین نیست…
«… جانورها همه جا پرسه می زنند و بقای ذهن را جذب می کنند، بعد آن ها را می برند به دنیای بیرون. زمستان که می شود با آنچه در درونشان مانده می میرند. چیزی که آن ها را می کشد سرما و کمبود خوراک نیست؛ قاتلشان بار خویشتن هایی است که شهر بر گرده شان گذاشته. بهار که می شود جانورهای تازه به دنیا می آیند – دقیقا به تعداد آن هایی که مردند- و روز از نو. این بهای کمال توست. کمالی که همه چیز را به آن که ضعیف و ناتوان است تحمیل می کند.»