توضیحات

در پشت جلد کتاب می خوانیم:

دانشگاه به نزد هایدگر جولانگاه دایناسورها و کارمندان والامقام فلسفه بود، با این همه او سخت به قفل آن دخیل بسته بود. چه کسی باور می کرد که دیوژن در فرایبورگ از راه به در شود و بر دست های اسکندر بوسه زند؟ آیا او انسانش را یافته و فانوسش را شکسته بود؟ ریشه را در کجا باید جست؟ پاشنه آشیل بود یا لعنت گناه نخستین؟ وسوسه اهرمن بود یا طینت سگ؟ ریشه در سائقه های تفکری دیگری بود یا در فرهنگی که زیر پوسته فرهیخته اش شرارت، چون کرمی در سیب، راهی برای فرار می جست؟
میگل د بیستگی که چون یاسپرس عمل و نظر متفکر را جدا از هم نمی داند، ریشه های اعمال هایدگر را در افکار او می جوید. آنچه ستایش اغلب خوانندگان و منتقدان غربی را نسبت به این کتاب برانگیخته، توفیق نویسنده در بازخوانی ففشرده و در عین حال گام به گام و صبورانه دو دوره فکری هایدگر است. احاطه نویسنده بر آرا و آثار هایدگر، قلم شیوا و دردمندانه، و بی طرفی و انصاف او شاید از جمله عوامل دیگر این توفیق باشد.