“دیوان کبیر” مولوی یا همان “غزلیات شمس” شرحی است دیوانه‌وار، جانسوز، شادمانه، پر از معارف، پر از شطح و پر از صفات متضاد دیگر. و اینها از تبعات هر فراق شکوهمندی است، خواه فراق از شمس آسمان باشد یا شمس زمین.

غزلیاتی که جلال‌الدین محمد بلخی بخش وسیعی از آن را خطاب به شمس‌الدین تبریزی سروده است.

در کتاب شمس تبریزی تعدادی از این غزلیات برای نوجوانان گردآوری شده است. در این کتاب، غزلیات شمس از چند زاویه بررسی می‌شود؛ جهان‌بینی، احساس، خیال، زبان و موسیقی و در توضیح بیشتر هر کدام از مباحث، غزل‌هایی به عنوان مثال آورده می‌شود.

در پشت جلد کتاب می خوانیم:

غزلیات شمس تبریزی بی‌تردید یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین کتاب‌هایی است که ادبیات فارسی به خود دیده است.

جهانی که مولانا در این کتاب آفریده، جهانی است بیکران، رنگارنگ و سرشار از منظره‌های زیبا و به‌ یادماندنی که جان‌های جهان را یاری می‌دهد تا دیدنی‌های بیشتری را تماشا کنند.