توضیحات

در پشت جلد کتاب می خوانیم: 

« … اندیشه ، شناخت نیست بلکه توانایی تمیز نیک از بد و زیبا از زشت است و این توانایی می تواند، دست کم برای من، در لحظه هایی کمیاب وسیله پیش بینی فاجعه ها باشد…»
… موضوع اندیشه نمی تواند جز چیزهای دوست داشتنی – زیبایی، حکمت، عدالت و غیره- باشد. زشتی نبود زیبایی، نبود دادگری، و نبود نیکی است…یعنی بدی و زشتی اصالت یا جوهری ندارند تا اندیشه بتواند به آنها بپردازد…
« واقعیت اسفبار این است که بخش بزرگ بدی ها را کسانی مرتکب می شوند که هرگز تصمیم به بد بودن یا خوب بودن نمی گیرند… ، آنها که توانایی اندیشیدن ندارند.»
و این است آنچه اندیشمند بزرگ، هانا آرنت در این رساله کوتاه می گوید، می پژوهد و از عهده آن برمی آید.