توضیحات

در پشت جلد کتاب می خوانیم:

ما انسان ها وجود داریم بی آن که این بودن نتیجه ی تصمیم خودمان باشد. چشم باز کردیم و دیدیم که در این جهانیم. و همیشه نیز با این پرسش های بنیادین مواجه بوده ایم که ما کیستیم و این جهان چیست. عقل بسیار به یاری مان آمده اما گره های ناگشوده همچنان بسیارند. آن گاه که عقل و حواس درمی مانند، ایمان راه گشا به نظر می آید، اما ایمان از جنس شناخت نیست. براین مگی گرچه با جسارت این ادعا را مطرح می کند که ما راهی برای شناخت سرشت خویش نداریم، اما با بیانی شیوا و کلامی گیرا ترغیبمان می کند از آن چیزهایی که می توانیم بشناسیم نقشه ای ترسیم کنیم تا به حد و مرز چیزهایی پی ببریم که برایمان معنا دارند؛ چراکه یک دنیا تفاوت است میان گم شدن در روشنایی روز و گم شدن در تاریکی. او در این کتاب از آموزگاران فلسفی خود- لاک، هیوم، کانت و دیگران- یاد می کند و سابقه ی این نوع نگاه را در اندیشه ی این فیلسوفان پی می گیرد.

توضیحات تکمیلی