توضیحات

دودیدا توی خانه تنها بود و فکرمی کرد چه می شد اگر همسایه ای داشتند، همسایه شان بچه ای هم سن او داشت و باهم بازی می کردند. دیگر هیچ وقت حوصله اش سر نمی رفت. حتی شب ها که می پرید روی ماه و تاب می خورد، به یک بچه ی همسایه فکر می کرد؛ به یک دوست.

توضیحات تکمیلی