توضیحات

در پشت جلد کتاب می خوانیم:

اخیراً مدام به تفاوت میان فضیلت­‌های رزومه‌ای فضیلت­‌های ستایش‌ ­نامه­‌ای فکر می‌کنم. فضیلت­‌ها یا صفات نیکوی رزومه‌‌ای آن‌هایی هستند که شما در رزومه­‌تان درج می­‌کنید، توانایی­‌هایی که با خود به بازار کار می‌­آورید و به موفقیت بیرونی شما کمک می­‌کنند. فضیلت­‌های ستایش‌ ­نامه‌­ای اما، آن­‌هایی هستند که پس از درگذشت‌تان و به هنگام تشییع‌تان یا در مراسم یادبودتان در مورد آن‌ها صحبت می­‌شود، یعنی صفاتی که هستۀ وجودی شما را شکل می‌­دهند. خواه مهربان، شجاع، درستکار یا وفادار باشید؛ و اینکه شما چه نوع رابطه‌­هایی ایجاد کرده­‌اید.

احتمالاً بیشتر ما خواهیم گفت که فضیلت­‌های ستایش‌ ­نامه­‌ای مهم‌تر از فضیلت‌های رزومه­‌ای هستند، اما اعتراف می­‌کنم که من خود زمان بسیار بیشتری از عمرم را صرف فکر کردن به دومی کرده‌­ا‌م تا اولی.

توجه سیستم آموزشی ما بیش از فضیلت­‌های ستایش ­نامه­‌ای به فضیلت­‌های رزومه­‌ای معطوف است. گفتمان­‌های عمومی همچون توصیه­‌هایی که برای بهبود و ارتقای رفتار در مجلات منتشر می­‌شوند، و یا کتاب‌های غیرداستانی پرفروش نیز همه به این گروه از فضیلت­‌ها و صفات مثبت توجه دارند. بیشتر ما راهبردهایی به مراتب روشن­‌تر برای رسیدن به موفقیت حرفه‌­ای داریم تا برای ایجاد یک شخصیت مستحکم.
از متن کتاب

دیوید بروکس نویسندهُ منتقد و تحلیل گر تحسین شده ای است که عموما به خاطر سابقه طولانی اش در قلم زدن برای نیویورک تایمز، وال استریت ژورنال، واشنگتن تایمز و نیوزویک و نیز مواضع راست میانه اش شهرت دارد. در جاده شخصیت، بروکس با به کمال رساندن رویکردی که در کتاب پیشین اتخاذ کرده بود و افزودن نقاط قوتی به راهبرد روایی اش، از جمله جایگزین کردن شخصیت های خیالی و فرضی کتاب پیشین با افرد حقیقی و شخصیت های سرشناس، تحسین و تایید منتقدان را به خود جلب کرد.